Denemesi Bedava
denemesi bedavayaşadığın bazı acılar, zihninde onarılmaz kara delikler açar ve sonra takip edemez olursun hayatı... sana daha önce anlamlı gelen ne varsa, bir bir o kara delikten sonsuzluğa bırakır kendini ve yerini anlamsız karanlıklar alır... sonra her şeyi içine aldıkça bu kara delik; genişler, genişler ve genişler... en sonunda tüm zihnini ele geçirir... boş gözlerle seyretmeye başlarsın hayatı...
yeni insanlarla tanışırsın bazen ve yüzünü onlardan çevirdiğin anda unutursun isimlerini. insanlar sana baktığında -ki gerçekten bakarlarsa- bu halini hiç de sezmeyebilirler, -mış gibi yapmak yeterli olur bunun için ve kendini azgın bir nehire bırakmışçasına nereye gittiğini bilmeden, hayatını sürdürmeye devam edersin, her şeyi âdet yerini bulsun diye yapmaya başlarsın... evet... velhasıl yaşamak değildir artık bu, olsa olsa ölünceye kadar bir şekilde bir şeylerle oyalanmak...
her gece yatağına girdiğinde; üzerindeki yorganı, mezarında üstüne örtülmüş toprak gibi hissetmezsin... hissetmezsin sadece çünkü zihnindeki kara delik tüm düşüncelerinle birlikte, hislerini de yutmuştur... ama bazen çizgileri çok da net olmayan, mat resimler çizilir geçmişinden gözlerinin önüne ve işte o zaman derin bir hüznün kırıntıları dökülür zihnine fakat kara deliğin onu da yutması uzun sürmez.
mustafa erdoğan
