Po29
Karaman'da Sonbahar
Ölmek dedikleri bu olsa gerek sonbaharları
Ah o Karaman'ın ıssız cadde ve sokakları
Hayallerim kadar ufak taş zerrecikleri ayağımın altında
ezilirken
Ayak seslerim kulağıma bir ölüm sessizliği fısıldar
Gözlerim sokak lambalarının sahte aydınlığında
görmeye çalışırken gözbebeklerimi
Karanlığı başlar yalnızlığımın
Harp çıkacakmış gibi sığınaklarına çekilen
insanlar
Sıkı sıkı perdelenmiş pencerelerin ardında
Soluk alıp verdikleri malum
Yaşadıklarından kuşkulanırken zihnim.
***
Ölmek dedikleri bu olsa gerek sonbaharları
Ah o Karaman'ın ıssız cadde ve sokakları
İsmet Paşa*'nın tenha kalabalığı mekik misali
Aşağı yukarı tura çıkmışken hayal ekspresiyle
Ve kafamı kaldırıp baktığımda gökyüzüne
Yıldızlara aldanıp dalacak olursam
Karaman'ın kaldırımları insana hasret
ıssız cadde ve sokaklarından birine
Sırat köprüsüne çekilmiş hissederim kendimi
Ruhum uçmuş yürümeye programlanmış robot misali
Adımlarımı atarken ruhuma yeniden kavuşmaya
Ulaşmayı umduğum ruhum minik bir parçasını gönderir
birden unutturmamak için kendini
Ben bu ufacık ruh müsveddesini kalbime hapsedip
Bitmeyeceğini düşündüğüm yoluma devam ederken
Bu ruhçuk yaramazlık yapıp kalbime tırnaklarını geçirir
Kan yerine anılarım fışkırır yüreğimden
Daha dakikalar önce yanımda kahkaha atan insanlar
Şimdi alaycı bir gülümsemeyle aslında hiç olmadıklarını
itiraf ederler kafamın içinde hayallerim içindeki gerçek alemine
Ve kendimi ecel terleri dökerken bulurum
Onca emekle yazılmış yaşam öyküm
Artık üç harfli bir kelimeyle özetlenir olunca
Gözlerimi kısıp yalnızlığımın eşliğinde
Özensizce yüreğime kazınmış o kelimeyi okurum
Binlerce kelime yazılıp ansiklopedi oluşturmaya
karar vermişken kader
Bu sokağın anlamsızlıklarla kaslanmış
gücüne yenilir birden
Özetle kocaman bir 'HİÇ'i layık görmüştür
hayat yayınevi genel müdürü kader
Yok ben şahsen hiç ölmedim
Ama herhalde ölmek dedikleri bu olsa gerek sonbaharları
Yoğun bakım, bitkisel hayatta Karaman'ın ıssız cadde ve sokakları.
*Karaman şehrinin en meşhur caddesi
Not:Bu şiiri Karaman'ı küçümsemek veya karalamak için yazmadım.Bana göre
Karaman sağladığı huzur dolu ortamla tam yaşanacak bir şehir ama yalnız başına
yürümek zorunda kaldığım o ıssız cadde ve sokakları bana bunları hissettirdi ve
ortaya böyle bir ş(eh)iir çıktı işte.Her daim şiir tadında kalmanız dileğiyle...
MUSTAFA ERDOĞAN (M.E.)
