po70
Yokoluş
Bir buz gibi erise dünya,Silinip gitse evrenden.
Beni alıp ayaklarımın sığacağı
bir göktaşına götürsen...
Bir ismim bile olmasa
Bana bir ad bile vermesen
Ancak;
Ben ağzımı açsam havaya
Sen de içine üflesen
En baştaki gibi
Bana yeniden hayat versen...
Benim ne olduğumu bilmesen
Ben yalnız eteklerinde ağlasam
Sen benim kim olduğumu bilmeden
Gözyaşlarımı silsen;
Temizlesen kalbim ve beynimdekileri
Sonra koynuna sokulup uykuya dalsam
Bir daha hiç uyanıp gözümü açmasam
Sense ellerimi tutsan benim,
Ben bir daha hiç düşmesem...
