Po17
Pek Belli Etmediler
Daha doğduğumuzda hava bulanıktı
Hep bulanık diye öğrettiler bize çocukluğumuzda
Bulutların arkasında güneşin olduğunu pek belli etmediler
Daha çocukken parmaklar karanlığı işaret etti
Geceler soğuk; sanki herkes çaresizdi
Nihayet gecenin sonunda
Bizi masmavi bir gökyüzünün beklediğini pek belli etmediler
Daha çocukken başladı herkes ağlamaya
Uzun süre biz de ağladık onlarla
Gözyaşlarımız okyanus olunca
Kahkahalarımızla dalgalar yapabileceğimizi pek belli etmediler
Daha çocukken herkes mutluluğa hasretti
Bulunmaz bir nimetti sahip olunamazdı ona
Onun zaten alnımıza kazılı olduğunu pek belli etmediler
Daha doğduğumuzda dünya cehennem
İnsanlar ise kalorisi yüksek taş kömürüydü
Dünyanın aslında bakışan gözbebeklerimizle
Henüz tutuşmayan kömürler içinde
Sıcacık bir cennet olduğunu pek belli etmediler
Uzun süre yutturdular bize bütün bunları
Biz de anımsıyoruz o çekilmez kötü anları
Belki de doğruydu çoğu anlattıkları
Dedik sonunda yeter abarttıkları
Daha bu yaşımıza geldik
Yaşamak güzel şeymiş haberimiz olmadı!
MUSTAFA ERDOĞAN(M.E.)
