Po9
Büyük Bir Olasılık
Olmayan şeyler kurmuştu dünyamızı
Etrafımızı varolmayan nesneler kuşatmıştı
Büyük bir olasılıkla yalnızdık
Sapsarı sonbahar yaprakları arasında
Yaşamayı pek beceremiyorduk ya
Yine de belli etmezdik acemeliğimizi
Büyük bir olasılıkla acımıştı kafamız
Açtığımız hayat penceresine çarparken
Bilmiyorum ama herhalde mutluyduk
Pilot olup uçamasak da semalara
Büyük bir olasılıkla düşüyorduk büyüdükçe
Seviçten yürürken umut bulutlarının üstünde
Biz büyüdükçe adımlarımız küçüldü
Adımlarımız küçüldükçe korkularımız büyümüştü
Büyük bir olasılıkla titriyorduk soğuktan
Acılar üflerken buz gibi batıdan
Ancak batan güneş değil
Nakış nakış işlediğimiz hayallerdi yaralı gönüllerimize
Büyük bir olasılıkla gidiyorduk bir yerlere
Frensiz saatte dakikasız her saniye.
MUSTAFA ERDOĞAN (M.E.)
